Muziek speelt een belangrijke rol in vele levens. Sommige mensen ploegen wekelijks door platenbakken of struinen het internet af op zoek naar beelden van hun favoriete bandjes. Bij andere mensen lijkt mooie muziek als het ware letterlijk te komen aanwaaien omdat het inherent is verbonden via familie en werk. Dit laatste lijkt het geval te zijn bij Cleo Campert die jarenlang fotograaf is geweest bij RoXY. Onlangs is Het RoXY archief 1988-1999 verschenen. Een prachtig boek met foto’s gemaakt door Cleo. Het archief bleef lange tijd gesloten, honderden foto’s zijn in dit boek voor het eerst te zien.
Van jongs af aan was Cleo al omringd door muziek. In haar jeugd werd er in huis van alles gedraaid.
Is muziek voor jou belangrijk?
Ja, maar ik ben niet actief met muziek bezig. Mensen vragen mij weleens koop je zelf ook platen? En mijn antwoord is, eigenlijk nooit. Ik draai thuis ook geen muziek, sommige mensen kunnen dat raar vinden. Maar dat komt omdat mijn moeder degene was die thuis zorgde voor de muziek toen ik nog kind was. Daardoor heb ik wel een enorme rijke muzikale opvoeding gehad. Er werd bij mij thuis altijd muziek gedraaid, ik hoefde daar zelf niet actief naar op zoek.
Hoe kwam het dat je moeder zoveel van muziek wist?
Mijn moeder was een hippie. Heel vrijgevochten en had een brede muzikale interesse. Zij kocht platen en er werd veel muziek gedraaid. Jimi Hendrix, The Meters, Betty Wright, Rolling Stones, Pink Floyd, Fela Kuti, teveel om op te noemen. Een deel van de platencollectie van mijn moeder heb ik nog, die heb ik bewaard, omdat ik daar ook aan gehecht ben. Ik ben onlangs verhuisd en heb een platenspeler en een versterker, dus ik ben wel voornemens om weer wat platen te beluisteren.
Hoe kwam je als tiener met muziek in aanraking?
Ik raakte in mijn jeugd bevriend met Hester Carvalho en zij was altijd op de hoogte van alles wat er aan nieuwe muziek uitkwam. Ze werkte bij Get Records en speelde zelf ook in bandjes. In haar kielzog ben ik op ontdekkingstocht gegaan en kwam ik in aanraking met allerlei soorten muziek. Dat was, en is nog steeds heerlijk, want ik bezoek al mijn hele leven concerten. Ik ben dol op live muziek, om bands te zien en te horen.
Had de RoXY een platencollectie?
Ja, er was een inpandige collectie en er was een logboek waarin werd opgetekend welke dj welke plaat leende, een soort bibliotheek. Ik weet daar het fijne niet van. Maar tijdens het maken van mijn fotoboek kwamen er allerlei verhalen naar boven, dit was er eentje van. Ik herinner me dat DJ’s die kwamen draaien grote koffers met platen meebrachten. Ze sjouwden zich een breuk. Ik heb gezien hoe DJ’s hun platen draaien en met hun mix de avond maakten. Platen draaien is echt een kunst.
Ik ben benieuwd hoe je de muziek die gedraaid werd in de RoXY bent gaan waarderen?
In de begintijd van de RoXY begreep ik nog niet veel van wat er gedraaid werd. Het was een typische tijd, want toen werd er bijvoorbeeld ook nog Michael Jackson gedraaid en andere hits uit die tijd. Het was nog een mix van allerlei stijlen. Af en toe werd er dan een deep house of acid plaat opgezet. Die muziek was veel mechanischer dan die (vaak over-) geproduceerde muziek van eind jaren 80′ wat ik kende en eerder had geluisterd. Dat kale van de muziek begreep ik toen nog niet. Begin jaren 80 ‘ging ik veel uit in de Mazzo en daar werden voorlopers van house gedraaid. Kraftwerk en Joy Division bijvoorbeeld. Daar zit ook echt een beat in. Het mechanische kwam niet echt aan in het begin. Tot ik een keer in 1989 in opdracht van de Haagse Post op reportage ging naar een illegaal feest. Dat was in een loods. Joost van Bellen ( DJ) draaide daar. Ik kende hem uit de Mazzo tijd. Ik heb tijdens dat feest alles gefotografeerd wat er maar te zien was. En dat was veel. Er werd gedanst, gezoend en drugs gebruikt,mensen waren heel extravert, dat was iets nieuws. Iedereen vond het goed om gefotografeerd te worden, mensen waren enthousiast. En sommigen hadden het ook niet door dat ik fotografeerde. Door het enthousiasme van alle mensen om me heen voelde ik de klik met de muziek. Ik heb toen mijn tas en camera later op de avond bij Joost achtergelaten en ben zelf gaan dansen. Blijkbaar sloeg de sfeer over en vanaf toen snapte ik de muziek.
Hielp dat je ook bij het fotograferen om in de stemming van de avond te komen of dat er los van?
Dat staat er los van. Voor fotograferen heb je een bepaald soort concentratie nodig. Je bent dan niet heel erg met de muziek bezig, dat is niet zo belangrijk. Wel daarna natuurlijk. Als ik klaar was met werken dook ik het nachtleven in.
Heb je de wisseling in de muziek bij RoXY bewust meegemaakt?
Ik was er ook al bezoeker voordat ik fotografeerde. Vanaf 1988 was ik professioneel fotograaf. Ik werkte bij verschillende bladen en had een eigen rubriek over trends in het nachtleven, hoe mensen zich kleedden, welke muziek opkwam. Daarvoor kwam ik ook in de RoXY. Vanaf 1989 ging ik er regelmatig werken om clubavonden vast te leggen met mijn camera. In de jaren daarna kwam ik er het meeste. Daarna ben ik het iets rustiger aan gaan doen, want dat was best wel een wilde tijd. Toen ben ik ook meer voor andere tijdschriften en kranten gaan werken om het nachtleven te fotograferen. In de tweede helft van de jaren 90’ deed de house ook zijn intrede op festivals. Ik zag de eerste dance- tent verschijnen op Lowlands toen ik daar fotografeerde voor de Nieuwe Revu. Voor mij deed toen ook het overdag uitgaan zijn intrede; dat is toch wat je doet op een festival. Dus er was een verschuiving in hoe mensen uitgingen en dit heb ik ook allemaal gefotografeerd. Bij Bloemendaal had je bijvoorbeeld feesten op het strand. Je zag dat het clubleven zich verplaatste.
Ben je momenteel aan het fotograferen ?
Ik heb heel veel gefotografeerd in het uitgaansleven, maar nu dus even niet. Door Corona kwam het nachtleven tot stilstand. En ik ben nu ook ouder. Er zijn veel jonge fotografen die nu in clubs het nachtleven vastleggen. Ik ben niet iemand die zegt dat vroeger alles beter was. De digitale omwenteling vind ik bijvoorbeeld erg prettig, want je kunt veel makkelijker beelden maken en versturen. Vroeger moest je naar het lab en je moest je filmpjes wegbrengen. Ik heb in de tijd dat ik fotografeerde bij RoXY veel vastgelegd op dia. Analoog is bewerkelijker. Nu heb je meteen beeld na een klik. Gewoon heel veel fotograferen, dat is toch het beste. Ik leerde het vak toen ik bij fotografen ging assisteren. Ik leerde de knop in te drukken en echt foto’s te schieten. Dus niet een uur heel lang kijken. Doen en durven.
Van welke muziek houd je ?
Mijn favoriete band is Queen of the Stone Age. Stevige rock die toch melodisch is. Het concert dat ik nooit zal vergeten was in 1992 in Eindhoven van Sonic Youth. Dat was waanzinnig. Ik krijg daar nog steeds de rillingen van, omdat het gewoon een soort live gespeelde muur van geluid was die door je heen gaat en toch werd je ook nog geprikkeld op een soort melodieus niveau. Dat was echt helemaal geweldig. Ik houd ook erg van Brit Pop. Ik heb al kaartjes gekocht voor Franz Ferdinand. In april komen ze. Ik verheug me op het concert. Ik houd dus van gitaar rock, kunnen we wel stellen. En ik houd er echt van om live muziek te luisteren. Voor de eerste lockdown heb ik nog een kaartje weten te bemachtigen voor Hang Youth met Abel van Gijlswijk. Het is punk, ze spelen korte nummers vol met energie. Dat was een van de laatste concerten waar ik naartoe ben geweest voordat alles op slot ging. De hele zaal was een grote moshpit. Iedereen in de zaal ging er helemaal in op. En dat soort energie vind ik helemaal geweldig.
Met deze woorden sloten we ons interview af.
Het is verleidelijk om te denken dat als muziek je komt aanwaaien en je vergezelt als een trouwe viervoeter, je minder passie hebt voor muziek dan diegenen die al hun vermogen in platen steken. Echter, na het interview met Cleo Campert denk ik dat het niet zo simpel is. Van aangewaaide muziek kun je net zo intens genieten en misschien is een indirecte zoektocht naar muziek wel net zo bevredigend. Immers, net zoals liefde tussen mensen is liefde voor muziek moelijk te regisseren.